Direct naar inhoud

Op een presenteerblaadje

Ellen Koudijs is blind en schrijft in deze rubriek over haar werk als senior beleidsmedewerker bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. In deze eerste blog beschrijft ze twee anekdotes over presentaties die ze gaf.

Portretfoto van Ellen Koudijs. Ze lacht met open mond. Ellen heeft bruin haar dat relatief kort is enigszins golvend valt. Ellen draagt een witte blouse. Je ziet de kraag en schouders. Om de kraag draagt Ellen een rode sjaal. Ellen staat tegen een vlakke zwarte achtergrond. Linksonder staan haar voor- en achternaam in een blauw vlak.

In mijn werk als beleidsmedewerker geef ik geregeld presentaties. Ik heb zo mijn trucjes om dit te doen. Ik lees braille en zet het liefst mijn steekwoorden op papier. Groot voordeel is dat ik die aantekeningen op mijn buik kan lezen, terwijl ik de zaal in kijk. Vooraf vraag ik een collega te helpen met het maken van een PowerPointpresentatie. Graag deel ik twee memorabele situaties met jullie. De ene tenenkrommend, de ander om in te lijsten.

Lik op stuk of zelfspot?

Onlangs werd ik gevraagd te vertellen hoe het overheidsbeleid eruitziet voor een van mijn onderwerpen. Ik wist dat de zaal vol zat met onbekende, maar kritische toehoorders. Ik mocht het spits afbijten. De dagvoorzitter kondigde mij aan en zei tot mijn schrik: “Wat fijn dat ze hier ondanks haar visuele beperking is.” Ik kon wel door de grond zakken: ik deed gewoon mijn werk! Dat ik niet kan zien was op dat moment irrelevant. Even twijfelde ik of ik zou gaan voor ‘lik op stuk’ en de dagvoorzitter voor schut zou zetten, maar ik besloot het te laten. Wel koos ik voor wat meer zelfspot dan gebruikelijk: “Op de volgende slide ziet u een weg die in de verte verdwijnt. Tenminste dat is wat mij is verteld”. Ik kreeg de lachers op mijn hand en de presentatie verliep voorspoedig.

Stiekem spieken

Jaren geleden maakte ik onderdeel uit van een internationale delegatie die het Zweedse milieubeleid onder de loep nam. Ons eindoordeel moesten we in Parijs presenteren aan Zweedse bobo’s.

De bijeenkomst was in een formele setting rond een tafel met microfoons. Mijn brailleblaadjes met steekwoorden voor de presentatie had ik onder tafel op mijn schoot liggen. Niemand zag dus dat ik tijdens mijn verhaal aantekeningen gebruikte. Toen de Zweedse minister me aan het einde bedankte voor mijn ‘excellente presentatie’ omdat ze dacht dat ik deze uit mijn hoofd had gedaan, schoof ik ongezien mijn presenteerblaadjes in mijn tas en liet het zo!

Andere blogs van Ellen Koudijs

Op haar eigen blog-platform ‘Braille-blog‘ schrijft Ellen ook blogs over dagelijkse situaties die zij buiten haar werk tegenkomt.

Lees ook onze andere blogs over werken met een visuele beperking

  • Eigen baas

    • Blog
    • Mensen met een visuele beperking
    • Ondernemers met een beperking
    • Werkgevers

    Iris Stekelenburg (56) is slechtziend en schrijft in deze rubriek over haar eigen tekstbureau ABC Redactie. In deze eerste blog schrijft ze over de start van haar bedrijf.

  • Navigeren op de arbeidsmarkt met een visuele handicap: hoe ik inclusie zie

    • Blog
    • Arbeidsbemiddelaars
    • Mensen met een visuele beperking
    • Werkgevers

    Maks Oosterbaan (45) ziet tien procent en werkt als marketing specialist. In deze eerste blog schrijft hij over solliciteren met een visuele beperking en de valse belofte van inclusiviteit.

  • Ondernemen is het risico waard

    • Blog
    • Mensen met een visuele beperking
    • Ondernemers met een beperking
    • Werkgevers

    Iris Stekelenburg (56) is slechtziend en zzp’er. Haar deelname aan een workshop voor (toekomstige) ondernemers met een beperking is aanleiding voor reflectie op haar eigen ondernemerschap.

Interviews over werken met een visuele beperking

Meer weten over werken met een visuele beperking?

Neem contact met ons op voor advies op maat