Mijn baas stond ervan te kijken wat ik kon

Als je op hoog niveau aan wielrennen doet, moet je je eigen fiets kunnen onderhouden, vond Roel Scheij. Een goede reden om de opleiding tot fietsenmaker te gaan volgen. Inmiddels werkt Roel al jaren bij Bike Totaal Chris van Uitert in Kerkdriel. Een fietsenmaker met een zicht van drie procent? Zijn baas en collega’s waren in het begin best sceptisch, maar willen Roel voor geen goud meer missen.

Op zijn elfde verloor Roel Scheij (26) door een hersentumor een groot deel van zijn zicht. “Van nature ben ik heel positief, maar in die tijd heb ik wel donkere dagen gehad” vertelt hij. Door braille te leren en revalidatie bij Koninklijke Visio in Grave haalde Roel zijn middelbareschooldiploma. “Ook de hulp van mijn broer en mijn ouders was in die tijd onmisbaar.”

Net geen Paralympics

Sport is altijd belangrijk geweest voor Roel. Toen voetballen lastiger werd, stortte hij zich op het wedstrijdfietsen. “Een piloot, de man voorop de tandem, zag dat ik aardig kon fietsen en nodigde me uit voor een selectie van talenten.” Dat bleek een gouden greep: Roel schopte het tot maar liefst deelname aan Europese en wereldkampioenschappen! Voor de Paralympics van 2024 kwam hij net tekort. “Ik heb er toen voor gekozen een stapje terug te doen en me te richten op andere sporten en op mijn werk.”

Diploma en praktijkexamen

Als wielrenner wilde Roel altijd al graag zijn eigen fiets kunnen onderhouden. Dat bracht hem bij de mbo-opleiding Fietstechnicus in Ermelo. “Een nogal pittig traject, maar ik heb uitstekende begeleiding gehad en ontzettend veel geleerd.”

Vervolgens meldde hij zich bij Bike Totaal Chris van Uitert. Best een stap als je je drie procent zicht hebt. “Ik heb verteld dat ik mijn diploma had en praktijkexamen had gedaan. Daar stonden ze wel van te kijken.” Door te laten zien wat hij waard was, kreeg Roel een contract.

Op gevoel een wiel rechtzetten

“Je kunt me niet vergelijken met iemand die honderd procent ziet,” erkent Roel. Dat neemt niet weg dat hij zich het onderhoud van fietsen volledig eigen heeft gemaakt. “Remkabels of een ketting vervangen, een slag uit het wiel halen, dat lukt allemaal prima. Elektrische fietsen zijn helaas veel lastiger omdat de onderdelen te klein zijn. Gelukkig komen er nog genoeg andere fietsen binnen en is er meer dan voldoende werk dat ik kan doen.”

Dat kan Roels collega Onne van der Kraan bevestigen. “Ik heb in het begin meegekeken hoe Roel dingen doet. Ik heb zelfs met een blinddoek geprobeerd te voelen hoe je bijvoorbeeld op gevoel zorgt dat een wiel mooi recht staat. Een leerzame ervaring. Roel is een doorzetter die graag blijft leren en er steeds meer dingen bij doet. Hij helpt ook regelmatig klanten door de telefoon op te nemen en kan met spraaksoftware nu ook facturen maken.”

Het is fijn dat er iemand als Roel meters maakt in de werkplaats als er veel klanten zijn, zegt Onne. “Sommige dingen zijn lastiger voor hem. We werken met kaartjes waar we op schrijven wat er aan een fiets moet worden gerepareerd. Die kan hij moeilijk lezen, behalve als we het er met een viltstift op schrijven. Als het niet lukt om het te lezen, laat hij mij het kaartje zien. Vaak met de verkeerde kant naar voren, haha. Gelukkig kan hij daar zelf ook om lachen. Als hij niet helemaal zeker van zijn zaak is, vraagt hij makkelijk om hulp.”

Remkabel doorgeknipt

Zonder om hulp te vragen red je het niet, zegt Roel. “Je kunt het niet alleen en dat hoeft ook niet. Ik kreeg het advies om naar een jobcoach te gaan en dat heeft me enorm geholpen. Bedenk wat je leuk vindt en wat je wél kunt of kunt leren. Je moet er iets harder voor werken dan iemand zonder beperking en het gaat met vallen en opstaan. Ik heb wel eens per ongeluk een remkabel doorgeknipt en met vieze handen van een ketting vlekken gemaakt op een nieuwe fiets. Dat begrijpt iedereen en het overkomt je maar één keer. Het is geweldig als je van je passie je werk kunt maken.”

Auteur: Martijn Vet